Τι είναι η Λαπαροσκοπική Χειρουργική
Η λαπαροσκοπική χειρουργική, η οποία ονομάζεται επίσης ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση (MIS), είναι μια σύγχρονη χειρουργική τεχνική στην οποία οι επεμβάσεις εκτελούνται μέσω μικρών τομών στην κοιλιακή περιοχή και αλλού.
Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα για τον ασθενή με τη λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση έναντι της πιο κοινής, ανοικτής εγχείρησης. Ο πόνος και η αιμορραγία μειώνονται λόγω μικρότερων τομών και οι χρόνοι ανάκαμψης είναι μικρότεροι. Το βασικό εργαλείο στη λαπαροσκοπική χειρουργική είναι η χρήση ενός λαπαροσκοπίου, ενός μεγάλου συστήματος καλωδίων οπτικών ινών, το οποίο επιτρέπει την προβολή της πληγείσας περιοχής με τη συρρίκνωση του καλωδίου από μια πιο απομακρυσμένη αλλά πιο εύκολα προσπελάσιμη θέση.
Η λαπαροσκοπική χειρουργική περιλαμβάνει χειρουργικές επεμβάσεις εντός κοιλιακών, πυελικών κοιλοτήτων ή του πρωκτού, ενώ η χειρουργική επέμβαση που πραγματοποιείται στη θωρακική ή στο θωρακικό κοιλότητα ονομάζεται θωρακοσκοπική χειρουργική επέμβαση. Συγκεκριμένα χειρουργικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται σε μια λαπαροσκοπική χειρουργική περιλαμβάνουν:
- λαβίδες,
- ψαλίδια,
- ανιχνευτές,
- διαχωριστές,
- άγκιστρα,
- συσπειρωτήρες και άλλα.
Η λαπαροσκοπική και η θωρακοσκοπική χειρουργική ανήκουν στο ευρύτερο πεδίο της ενδοσκόπησης.
Τύποι λαπαροσκοπίων
Υπάρχουν δύο τύποι λαπαροσκοπίων που χρησιμοποιούνται στην λαπαροσκοπική χειρουργική:
- Ένα τηλεσκοπικό σύστημα φακών ράβδου, συνήθως συνδεδεμένο με μια βιντεοκάμερα (με ένα τσιπ ή τρία τσιπ).
- Ένα ψηφιακό λαπαροσκόπιο, όπου μια μικροσκοπική ψηφιακή βιντεοκάμερα τοποθετείται στο τέλος του λαπαροσκοπίου, εξαλείφοντας το σύστημα φακών ράβδου.
Ο μηχανισμός που αναφέρεται στον δεύτερο τύπο χρησιμοποιείται κυρίως για τη βελτίωση της ποιότητας εικόνας των ευέλικτων ενδοσκοπίων, αντικαθιστώντας τις παραδοσιακές ίνες. Παρόλα αυτά, τα λαπαροσκόπια είναι άκαμπτα ενδοσκόπια. Η ακαμψία απαιτείται στην κλινική πρακτική.
Τα βασικά λαπαροσκόπια κυριαρχούν συντριπτικά στην λαπαροσκοπική χειρουργική, λόγω της εξαιρετικής οπτικής τους ανάλυσης (50 μm τυπικά, ανάλογα με το μέγεθος του ανοίγματος που χρησιμοποιείται στον αντικειμενικό φακό) και η ποιότητα της εικόνας μπορεί να είναι καλύτερη από εκείνη της ψηφιακής κάμερας, εάν είναι απαραίτητο. Ο δεύτερος τύπος λαπαροσκοπίου είναι σπάνιος στην λαπαροσκοπική χειρουργική και στα νοσοκομεία.
Στο λαπαροσκόπιο είναι συνδεδεμένο ένα σύστημα καλωδίων οπτικών ινών συνδεδεμένο σε μια “κρύα” πηγή φωτός (αλογόνου ή ξένου), για να φωτίζει το χειρουργικό πεδίο. Το CO² χρησιμοποιείται επειδή είναι κοινό για το ανθρώπινο σώμα και μπορεί να απορροφηθεί από ιστό και να απομακρυνθεί από το αναπνευστικό σύστημα. Είναι επίσης μη εύφλεκτο, το οποίο είναι σημαντικό επειδή οι ηλεκτροχειρουργικές συσκευές χρησιμοποιούνται συνήθως στις λαπαροσκοπικές χειρουργικές επεμβάσεις.
Λαπαροσκοπικές επεμβάσεις από τον Χειρουργό λαπαροσκόπο Μουσιώλη Δημήτριο. Συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ, στην Αθήνα.
Επεμβάσεις λαπαροσκοπικής χειρουργικής
Η λαπαροσκοπική χολοκυστοεκτομή είναι η πιο κοινή επέμβαση στη λαπαροσκοπική χειρουργική. Στην επέμβαση αυτή, ο χειρουργός μπορεί να εισάγει όργανα με διάμετρο 5-10 mm (γάντζους, ψαλίδια, εφαρμοστή κλιπ) στην κοιλιά. Πάνω από δύο εκατομμύριο χολοκυστοεκτομές εκτελούνται ετησίως, με πάνω από το 96% αυτών να εκτελούνται λαπαροσκοπικά.
Αντί για μια τομή τουλάχιστον 20 cm όπως στην παραδοσιακή (ανοιχτή) χολοκυστοεκτομή, είναι αρκετές τέσσερις τομές 0,5-1,0 cm ή πιο πρόσφατα μια μόνο τομή 1,5-2,0 cm, για να πραγματοποιηθεί μια λαπαροσκοπική απομάκρυνση μιας χοληδόχου κύστης. Δεδομένου ότι η χοληδόχος κύστη είναι παρόμοια με ένα μικρό μπαλόνι που αποθηκεύει και απελευθερώνει χολή, μπορεί συνήθως να αφαιρεθεί από την κοιλία με αναρρόφηση της χολής και στη συνέχεια να αφαιρεθεί η αποφραγμένη χοληδόχος κύστη μέσω της τομής του 1 cm στον ομφαλό του ασθενούς. Η διάρκεια της μετεγχειρητικής διαμονής στο νοσοκομείο είναι ελάχιστη,
Σε ορισμένες προχωρημένες λαπαροσκοπικές χειρουργικές επεμβάσεις, όπου το μέγεθος του αφαιρούμενου δείγματος θα είναι πολύ μεγάλο, πρέπει να γίνει μια τομή μεγαλύτερη από 10 mm. Η πιο συνηθισμένες από αυτές τις λαπαροσκοπικές χειρουργικές επεμβάσεις είναι η κολεκτομή και η νεφρεκτομή.
Η λαπαροσκοπική χειρουργική αποσκοπεί στην ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου και στην επιτάχυνση των χρόνων αποκατάστασης, διατηρώντας ταυτόχρονα ένα ενισχυμένο οπτικό πεδίο για τους χειρουργούς. Λόγω των βελτιωμένων αποτελεσμάτων των ασθενών, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η λαπαροσκοπική χειρουργική έχει υιοθετηθεί από διάφορες χειρουργικές υπο-ειδικότητες όπως η χειρουργική του γαστρεντερικού συστήματος (περιλαμβανομένων των βαριατρικές επεμβάσεις για την παθολογική παχυσαρκία ), τη γυναικολογική χειρουργική και την ουρολογία. Η λαπαροσκοπική χειρουργική θεωρείται ασφαλής όταν εφαρμόζεται σε χειρουργική επέμβαση για καρκίνους όπως ο καρκίνος του παχέος εντέρου.
Εξιδείκευση στη λαπαροσκοπική χειρουργική
Η περιορισμένη όραση, η δυσκολία χειρισμού των οργάνων, η έλλειψη απτικής αντίληψης και ο περιορισμένος χώρος εργασίας αποτελούν παράγοντες που εντείνουν την τεχνική πολυπλοκότητα αυτής της χειρουργικής προσέγγισης. Για τους λόγους αυτούς, η λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση εμφανίστηκε ως μια εξαιρετικά ανταγωνιστική νέα υπο-ειδικότητα σε διάφορους τομείς της Χειρουργικής. Οι χειρούργοι που επιθυμούν να επικεντρωθούν στον τομέα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής, λαμβάνουν επιπρόσθετη εκπαίδευση κατά τη διάρκεια ενός ή δύο ετών, μετά την ολοκλήρωση της βασικής τους χειρουργικής ειδικότητας.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής
Πλεονεκτήματα
Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα για τον ασθενή με λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση έναντι ανοικτής διαδικασίας. Αυτά περιλαμβάνουν:
- Μειωμένη αιμορραγία, η οποία μειώνει την πιθανότητα να χρειαστεί μετάγγιση αίματος.
- Μικρότερη τομή, η οποία μειώνει τον πόνο και μειώνει τον χρόνο αποκατάστασης, καθώς και αποτέλεσμα μικρότερης μετεγχειρητικής ουλής.
- Λιγότερος πόνος, που οδηγεί σε λιγότερη φαρμακευτική αγωγή για πόνο.
- Παρόλο που οι χρόνοι της λαπαροσκοπικής χειρουργικής επέμβασης είναι συνήθως ελαφρώς μεγαλύτεροι, η παραμονή στο νοσοκομείο είναι μικρότερη και συχνά με εξιτήριο την ίδια μέρα, που οδηγεί σε ταχύτερη επιστροφή στην καθημερινή ζωή.
- Η μειωμένη έκθεση των εσωτερικών οργάνων σε πιθανές εξωτερικές μολυσματικές ουσίες μειώνει έτσι τον κίνδυνο εμφάνισης λοιμώξεων.Παρόλο που η λαπαροσκοπική χειρουργική στην ομάδα ενηλίκων είναι ευρέως αποδεκτή, αμφισβητούνται τα πλεονεκτήματά της στην παιδιατρική ηλικιακή ομάδα. Τα οφέλη της λαπαροσκοπικής χειρουργικής φαίνεται να υποχωρούν με νεότερη ηλικία.
Η αποτελεσματικότητα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής είναι κατώτερη από την ανοικτή χειρουργική επέμβαση σε ορισμένες καταστάσεις, όπως η πυλωρομυοτομία. Αν και η λαπαροσκοπική επέμβαση σκωληκοειδίτιδας έχει μικρότερα προβλήματα πληγής από την ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, η πρώτη σχετίζεται με περισσότερα ενδοκοιλιακά αποστήματα.
Μειονεκτήματα
Ενώ η λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση είναι σαφώς επωφελής όσον αφορά τα αποτελέσματα των ασθενών, η διαδικασία είναι πιο δύσκολη από την πλευρά του χειρουργού σε σύγκριση με την παραδοσιακή, ανοιχτή χειρουργική επέμβαση:
- Ο χειρουργός έχει περιορισμένο εύρος κίνησης στο χειρουργικό σημείο με αποτέλεσμα την απώλεια της επιδεξιότητας.
- Κακή αντίληψη βάθους.
- Οι χειρουργοί πρέπει να χρησιμοποιούν εργαλεία για να αλληλεπιδρούν με τους ιστούς αντί να τα χειρίζονται απευθείας με τα χέρια τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία να εκτιμηθεί με ακρίβεια πόση δύναμη εφαρμόζεται στον ιστό καθώς και ο κίνδυνος βλάβης ιστού με την εφαρμογή περισσότερης δύναμης από ότι είναι απαραίτητο.
- Αυτός ο περιορισμός της λαπαροσκοπικής χειρουργικής επέμβασης μειώνει επίσης την αίσθηση της αφής, καθιστώντας πιο δύσκολο για τον χειρουργό να αισθάνεται ιστό (μερικές φορές ένα σημαντικό διαγνωστικό εργαλείο, όπως όταν ψηλαφίζει για όγκους) και καθιστά δυσκολότερες τις λεπτές λειτουργίες όπως οι ραφές σύνδεσης.
- Τα τελικά σημεία του εργαλείου κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση από τα χέρια του χειρουργού λόγω του σημείου περιστροφής, καθιστώντας τη λαπαροσκοπική χειρουργική μια μη διαισθητική κινητική δεξιότητα που είναι δύσκολο να αφομοιωθεί.
- Ορισμένες χειρουργικές επεμβάσεις αποδεικνύονται γενικά καλύτερες για τον ασθενή όταν μπορεί να ανοίξει η περιοχή, επιτρέποντας στον χειρουργό να δει «ολόκληρη την εικόνα» που περιβάλλει τη φυσιολογία, για να αντιμετωπίσει καλύτερα την περίπτωση.
Κίνδυνοι που απορρέουν από τις λαπαροσκοπικές χειρουργικές επεμβάσεις
Μερικοί από τους κινδύνους περιγράφονται συνοπτικά παρακάτω:
- Οι σημαντικότεροι κίνδυνοι των λαπαροσκοπικών επεμβάσεων είναι οι τραυματισμοί. Οι τραυματισμοί περιλαμβάνουν αιμάτωμα κοιλιακού τοιχώματος, ομφαλικές κήλες, μόλυνση από ομφαλία τραύματος και διείσδυση αιμοφόρων αγγείων ή μικρού ή μεγάλου εντέρου. Ο κίνδυνος τέτοιων τραυματισμών αυξάνεται σε ασθενείς που έχουν χαμηλό δείκτη μάζας σώματος ή έχουν ιστορικό προηγούμενης χειρουργικής επέμβασης στην κοιλιά .
- Ενώ οι τραυματισμοί αυτοί είναι σπάνιοι, μπορεί να εμφανιστούν σημαντικές επιπλοκές και σχετίζονται κυρίως με την περιοχή της ομφαλικής εισαγωγής. Οι αγγειακοί τραυματισμοί μπορεί να οδηγήσουν σε αιμορραγία που μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή. Οι τραυματισμοί στο έντερο μπορούν να προκαλέσουν καθυστερημένη περιτονίτιδα . Είναι πολύ σημαντικό οι εν λόγω τραυματισμοί να αναγνωρίζονται όσο το δυνατόν νωρίτερα.
- κατά τη διάρκεια μια λαπαροσκοπικής χειρουργικής επέμβασης μπορεί να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος υποθερμίας και περιτοναϊκού τραύματος λόγω της αυξημένης έκθεσης σε ψυχρά ξηρά αέρια κατά την εμφύσηση . Η χρήση της χειρουργικής θεραπείας υγροποίησης, η οποία είναι η χρήση θερμαινόμενου και υγροποιημένου CO 2 για εμφύσηση, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει αυτόν τον κίνδυνο.
- Πολλοί ασθενείς με υπάρχουσες πνευμονικές διαταραχές μπορεί να μην ανέχονται το pneumoperitoneum (αέριο στην κοιλιακή κοιλότητα ), με αποτέλεσμα την ανάγκη για μετατροπή σε ανοικτή χειρουργική επέμβαση μετά την αρχική προσπάθεια λαπαροσκοπικής χειρούργησης.
- Οι διαταραχές της πήξης και οι πυκνές συμφύσεις (ιστός ουλής) από προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στην κοιλιά μπορεί να ενέχουν πρόσθετο κίνδυνο για λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση και θεωρούνται σχετικές αντενδείξεις για αυτήν την προσέγγιση.
- Ο σχηματισμός ενδοκοιλιακής συγκόλλησης είναι ένας κίνδυνος που σχετίζεται τόσο με τη λαπαροσκοπική χειρουργική όσο και με την ανοικτή χειρουργική επέμβαση και παραμένει ένα σημαντικό, ανεπίλυτο πρόβλημα. Οι συμφύσεις είναι ινώδεις αποθέσεις που συνδέουν τον ιστό με την χειρουργική επέμβαση μετά το χειρουργείο. Γενικά, εμφανίζονται σε 50-100% όλων των κοιλιακών επεμβάσεων, με κίνδυνο ανάπτυξης συγκολλήσεων να είναι οι ίδιες και για τις δύο επεμβάσεις.
Οι επιπλοκές των συμφύσεων περιλαμβάνουν τον χρόνιο πυελικό πόνο, την απόφραξη του εντέρου και τη γυναικεία υπογονιμότητα. Η χρήση χειρουργικής υγροποίησης κατά τη διάρκεια της λαπαροσκοπικής χειρουργικής επέμβασης, μπορεί να ελαχιστοποιήσει την επίπτωση του σχηματισμού συγκόλλησης.
Άλλες τεχνικές για τη μείωση του σχηματισμού πρόσφυσης περιλαμβάνουν τη χρήση φυσικών φραγμών όπως μεμβράνες ή πηκτές ή υγρών παραγόντων ευρείας κάλυψης για τον διαχωρισμό των ιστών κατά τη διάρκεια της επούλωσης μετά από λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση.